Otwórz schowek Brak ulubionych odcinków
Aktywność słoneczna – czy jest dla nas niebezpieczna? | prof. Paweł Rudawy, prof. Arkadiusz Berlicki

Aktywność słoneczna – czy jest dla nas niebezpieczna? | prof. Paweł Rudawy, prof. Arkadiusz Berlicki

Nr 72
Pobierz Dodaj do ulubionych

Udostępnij odcinek

Nr 72
Pobierz Dodaj do ulubionych

Udostępnij odcinek

Dodaj do ulubionych
Pobierz odcinek

Udostępnij odcinek

prof. Paweł Rudawy

prof. Paweł Rudawy

Astronom, pracuje w Zakładzie Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej na Wydziale Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Zainteresowania badawcze: protuberancja promieni słonecznych, powstawanie i rozwój rozbłysków słonecznych, natura korony słonecznej.

prof. Arkadiusz Berlicki

prof. Arkadiusz Berlicki

Kierownik Zakładu Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej na Wydziale Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się astronomią optyczną, aktywnością słoneczną i właściwościami korony słonecznej.

Można powiedzieć, że jest to kipiący garnek plazmy – tak Słońce opisuje prof. Paweł Rudawy. Heliofizyk jeszcze nieraz użyje w rozmowie barwnej metafory. Badacz siedzi naprzeciwko mnie, tuż obok jego kolega – kierownik Zakładu Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej, prof. Arkadiusz Berlicki.

Z naukowcami spotykam się w jednym z charakterystycznych budynków Instytutu Astronomicznego Uniwersytetu Wrocławskiego – zwieńczonej kopułą budowli pomalowanej w pomarańczowo-zielone pasy. Dawniej, gdy te okolice były mniej zanieczyszczone światłem, działało tu także Obserwatorium.  Teraz pozostały tylko pomieszczenia i pracownie naukowców, zaś obserwacje prowadzone są w Białkowie, z dala od świateł wielkiego miasta. Historyczne instrumenty obserwacyjne oraz niewielkie planetarium wykorzystywane są do popularyzacji nauki (zawieszonej na czas pandemii). Rozmawiamy, jak to z heliofizykami, o Słońcu.

Pogoda kosmiczna

– Główne zjawiska aktywne na Słońcu to plamy słoneczne, protuberancje, czyli obłoki plazmy zawieszone w polu magnetycznym nad powierzchnią Słońca, oraz te najbardziej spektakularne: rozbłyski słoneczne. Ważne są też koronalne wyrzuty masy – wylicza prof. Berlicki. – Właśnie te zjawiska aktywne, a głównie rozbłyski i koronalne wyrzuty masy, powodują rozprzestrzenianie się w heliosferze plazmy zawierającej wzmożone pole magnetyczne, która osiąga orbitę ziemską i samą Ziemię. Ten wpływ Słońca nazywa się pogodą kosmiczną – wyjaśnia naukowiec. 

– Warto powiedzieć o skali zjawisk, o których mówi Arek – wtrąca się prof. Rudawy. – Typowy rozbłysk słoneczny, wcale nie największy, wydziela 10 do potęgi 25 J. To 136 tysięcy lat zużycia energii przez Unię Europejską albo 2,5 mld gigatonowych bomb wodorowych – porównuje. – Gdybyśmy nie byli odlegli o 150 mln km, gdyby nas nie broniła ziemska atmosfera i magnetosfera, to po jednym takim wybuchu bylibyśmy skasowani.

System wczesnego ostrzegania

Co ważne, wszystkie te zjawiska na Słońcu mają wpływ nie tylko na biologię na Ziemi, ale również technologię. – Na nawigację, łączność, potencjalne blackouty. Dlatego poważne potęgi gospodarcze przeznaczają gigantyczne sumy na tzw. świadomość kosmiczną, by w sposób ciągły monitorować stan pogody kosmicznej – dodaje prof. Rudawy. Heliofizyk kieruje budową systemu ROSIE (Radio Observations of the Solar Impulsive Emissions). To właśnie projekt ROSIE skusił mnie do wizyty u wrocławskich astronomów.

System uniezależni Unię Europejską od zewnętrznych źródeł danych o zmianach pogody kosmicznej. Powstaje dla Europejskiej Agencji Kosmicznej jako efekt współpracy Uniwersytetu Wrocławskiego oraz poznańskiej firmy ITTI Sp. z o. o. Pierwszy radioteleskop systemu zostanie zainstalowany w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Wrocławskiego w Białkowie, w pobliżu pawilonu Dużego Koronografu.

Nad Słońcem jeszcze dużo pracy

W Zakładzie Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej Instytutu Astronomicznego realizowanych jest zresztą wiele projektów naukowych. Oprócz wspomnianego już projektu ROSIE na szczególną uwagę zasługuje europejski projekt PRE-EST, związany z budową dużego Europejskiego Teleskopu Słonecznego (EST – European Solar Telescope), kierowany przez prof. Rudawego, oraz rozpoczęty niedawno projekt Inkubatora Doskonałości Naukowej – NEFRIX (Non-Equilibrium Flare Radiation from Infrared to X-rays) kierowany przez prof. Berlickiego. Ideą projektu NEFRIX jest utworzenie prężnej grupy badawczej, badającej nie tylko różne procesy związane z aktywnością słoneczną, ale także analizowanie wszelkich aktywnych zjawisk na znacznie odleglejszych gwiazdach podobnych do naszego Słońca. Do tego jeszcze PROBA 3 – budowa pierwszego orbitującego koronografu o długości 150(!) metrów, w którym elementy instrumentu będą rozmieszczone na dwóch satelitach, automatycznie lecących w formacji utrzymywanej z dokładnością ułamka milimetra; SLED – budowa unikatowego spektrografu obrazującego dla badania ruchów plazmy w koronie słonecznej.

Jak widać, jest nad czym pracować w kwestii najbliższej nam gwiazdy. Okazuje się, że o Słońcu dalej bardzo wiele nie wiadomo. Co szczególnie zaprząta głowę heliofizyków? Posłuchacie w podcaście!

Dodane:
1,4 tys.
prof. Paweł Rudawy

prof. Paweł Rudawy

Astronom, pracuje w Zakładzie Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej na Wydziale Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Zainteresowania badawcze: protuberancja promieni słonecznych, powstawanie i rozwój rozbłysków słonecznych, natura korony słonecznej.

prof. Arkadiusz Berlicki

prof. Arkadiusz Berlicki

Kierownik Zakładu Heliofizyki i Fizyki Kosmicznej na Wydziale Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Wrocławskiego. Zajmuje się astronomią optyczną, aktywnością słoneczną i właściwościami korony słonecznej.

Obserwuj Radio Naukowe

Ulubione

Skip to content