Zauropod o długości ponad 30 metrów (to bardzo ostrożne szacunki). Zwierzę podobne do leniwca wielkości dzisiejszego słonia – słynne megatherium. Prototaxites, ogromny, ośmiometrowy na wysokość grzyb. Te wszystkie organizmy już nie istnieją. Oglądając ich różne wizualizacje zawsze miałam wrażenie, że współczesny świat jest nieco skarlały; że to kiedyś wszystko było większe, potężniejsze. Postanowiłam zweryfikować to wrażenie w kolejnym, czternastym już, odcinku Radia Naukowego.

Naszym przewodnikiem w podcaście jest dr Daniel Tyborowski z Muzeum Ziemi PAN. To wschodząca gwiazda popularyzacji paleobiologii i geologii. Jestem przekonana, że jeszcze nieraz o nim usłyszycie!

Rozmawiamy nie tylko o działających na wyobraźnię wielkich organizmach (np. wymarłych słoniach leśnych, które spacerowały sobie po terenie dzisiejszej Warszawy). Wiecie, że dla mnie ważne jest, aby mówić nie tylko co wiemy, ale i skąd to wiemy. Dlatego pytam też Daniela, na podstawie czego naukowcy mogą wnioskować cokolwiek o rozmiarach zwierzęcia, jeśli zachowała się pojedyncza kostka.

Daniel wyjaśnia również, dlaczego duże zwierzęta zachowują się gorzej niż małe oraz dzieli się paleobiologiczną kuchnią. Okazuje się, że paleobiolodzy dzielą się na podgatunki: lampersów i splittersów. O co chodzi? Usłyszycie w podcaście. Serdecznie zapraszam!

Obrazek ilustracyjny: Megatherium, Brittanica